Lieve Fer

❤️

vandaag is jouw 6e jaardag

Het is alweer de zesde keer dat wij jouw jaardag vieren en herdenken. En het is alweer de zesde heliumballon die jouw kleine en grote zus in ontvangst mochten nemen

Weet je nog toen jouw zusje de ballon had laten wegvliegen?

Hij vloog hoog in de lucht op weg naar jou

Want ze wilde dat jij ermee kon spelen

Dag lieverd

Dag lieve, kleine, mooie Fer

Met tranen in mijn ogen denkt oma aan je

Lieve Fer

❤️

Vandaag is het 5 jaar geleden dat je op de wereld kwam. Oma herinnert het zich nog als gisteren. Het was avond en oma was naar de massagegroep van Ont-moet-en. Toen ze om 23:00 uur bij de tramhalte stond te wachten, pakte oma zoals gewoonlijk haar telefoon om te kijken of er iemand gebeld had. Want eenmaal binnen bij de groep, blijven alle telefoons in de tassen die buiten handbereik opgeborgen staan. 

Oma schrok ... ze had héél veel gemiste oproepen van jouw papa. Ook opa Zee had oma proberen te bereiken en een boodschap ingesproken. Oma belde snel naar opa en hoorde dat jouw mama en papa naar het ziekenhuis waren gegaan omdat de vliezen waren gebroken. Moeder natuur had de bevalling in gang gezet en daardoor hoefde jouw mama geen onmenselijke keuze te maken. Een aantal weken eerder hadden de artsen namelijk verteld dat je een handicap had waarmee je niet oud zou worden. Er was iets goed mis met je hersenen. Hoelang je zou leven en of je levend geboren zou worden wisten ze echter niet.

Oma belde jouw papa en hoorde aan zijn stem dat het mis was. Hij zei "mam, Fer is geboren maar tijdens de bevalling overleden." Tja, daar stond oma dan met haar mond vol tanden, niet wetende wat te zeggen. Jouw papa reageerde met de woorden "mam, je hoeft niets te zeggen. Wij wisten allemaal dat dit kon gebeuren."
Jouw papa vertelde dat jouw hartje tijdens de weeën nog klopte. Toen de persweeën begonnen koos de gynaecoloog ervoor om de registratie van je hartje uit te zetten, omdat het anders voor extra spanning zou zorgen. Jouw mooie lijfje kon de bevalling helaas niet aan, waardoor we veel te snel afscheid van je moesten nemen.               

Liefs, oma Zee

Hoog

Oma zit héél hoog in de lucht
Maar ziet je niet
Waar ben je nu,

mijn kleine prins?
Je zat toch op een wolk !?
Net zo hoog als oma nu is

In sprookjes en versjes kan het
Uit diepe smart zou oma er haast in geloven
Maar nee,

het kan gewoonweg niet
Ook al maken wij grote mensen het de kleintjes wijs

Tja, je moet toch iets om die diepe pijn te verzachten
Om het immense verdriet te dragen

Hoog

Oma zit héél hoog in de lucht
Ze kijkt, ze zoekt ... maar vind je niet
Ze laat een traan, en nog een, en nog een
Veranderd de wolk in een hart
In oma's

❤️
En voelt dan dat je er bent
Héél dicht bij oma
Dichter kan haast niet
Je zat al die tijd en tot het einde der tijden onder oma's huid
Voor eens en altijd bij mij

Bij oma

Anjelka Ferdasz

2023 - 2025

Lieve Branco

❤️
het is stil in huis, oorverdovend stil.

 
Ook al woonde je niet meer thuis, de woensdagmiddagen waren voor jou en mij, voor ons twee gereserveerd.

 
Samen beeldbellen, samen schaterlachen. Boekjes van Bobbi voorlezen, liedjes zingen. Zeg roodkapje waar ga je heen was naast Hänschen klein jouw favoriet. 
En maar lachen omdat ik de laatste twee zinnen van Hänschen klein niet kende en dan la, la, la zong. De week erop hetzelfde liedje. Nog steeds was het la, la, la en zo is het ook altijd gebleven. Net zoals jouw mooie, stralende lach, die er van kleins af aan was.

Ik mis je lieverd. Ik mis onze momenten samen. Ik mis jouw lach, jouw zonnig humeur en de puurheid waarmee je het leven en de mensheid tegemoet trad.

Dikke knoevel 🤗 en 💋 van mam

Lieve Fer

❤️

Vandaag is jouw dag

Een dag om nooit te vergeten

Vier jaar zou je worden

Vier je nu feest bij de kometen?

Bij ons op aarde is er een ballon en taart

Want vergeten doen we jou nooit

Daarvoor ben je ons teveel waard

xxx

Oma en Opa Zee

En dan zit ik opeens aan mijn stoel gekluisterd en kan mijn ogen niet van het beeldscherm afhouden. Per ongeluk klik ik op een filmpje en zie een mooie baby die geluidjes maakt. Nou ja, helemaal per ongeluk ging het natuurlijk niet. Voor het eerst lees ik het verhaal van een overleden kindje. Voor het eerst sinds ik op Instagram zit, durf ik verder dan de eerste twee regels te lezen.

Het verhaal wordt kracht bijgezet met bewegend beeld, geluid en muziek. Als ik de geluidjes hoor die de baby maakt breek ik. Dit had Fer ook moeten doen. Hij had ook van die babygeluidjes moeten maken. Hij had ook geopende oogjes moeten hebben. Zodat hij zijn lieve mama, papa, grote & kleine zus had kunnen zien, had kunnen waarnemen. Hij had nog wat langer én vooral vaker in mijn armen moeten liggen, zodat ik mijn lieve kleinzoon keer op keer had kunnen bewonderen. Zodat ik hem had kunnen wiegen als hij vanwege buikkrampjes niet kon inslapen. Zodat ik hem kon troosten als hij pijn of verdriet zou hebben. Zodat ik heel veel kinderliedjes voor hem kon zingen.

Zodat ik …. zodat ik hem niet zo vreselijk hard hoefde te missen. Maar helaas heeft moeder natuur het anders voorzien. 

Vandaag was het een prachtige dag. De zon deed zijn best om onze harten te verwarmen. De maan die ons licht geeft was goed te zien bij heldere hemel. Toen ik voor het raam stond en de maan bewonderde werd ik mij ervan bewust dat mijn zicht wel eens vertroebeld is. Vertroebeld door angst, door vastzittende gedachten en gevoelens. Echter gaat het mij steeds beter af om dit niet kloppend beeld waar te nemen. En dit komt vooral doordat ik meer momenten van ontspanning voor mezelf neem.

En nu tijdens de zonnewende reflecteer ik graag op wat was en op wat ik graag verwelkom. De grote boosdoener van dit jaar en het jaar ervoor is zo boos nog niet. Uiteraard bracht corona veel ellende, pijn en verdriet in de wereld. Maar het zorgde ook voor heel veel goede en mooie dingen. De lucht die een tijdlang een stuk schoner was. De mensen die zich liefdevol om hun medemensen bekommerden. De rustige  straten en pleinen. Activiteiten die opeens via zoom mijn huiskamer binnen kwamen. En zo is er nog meer moois ontstaan.

Mijn dankbaarheid is groot voor iedereen die op de een of andere manier heeft bijgedragen aan al dit moois. Die lieten zien dat het ook anders kan. Die positief bleven en lichtjes verspreiden in donkere dagen. Dankbaar voor de fijne Sangha die ik zonder de pandemie nooit tegen zou zijn gekomen. Die zonder wellicht nooit was opgericht. Fijn dat ik mij nu iedere week met hun kan verbinden om samen te mediteren. En wat een luxe ... om dat zomaar van thuis uit via zoom te kunnen doen. Het zorgt voor een stukje rust waardoor ik het soms zo vertroebeld zicht, de sluier die over mijn innerlijk weten heen hangt, stukje bij beetje aan de kant kan schuiven.

Opeens komt het bovendrijven, opeens valt het immense verdriet over mijn stil geboren kleinzoon rouw op mijn dak. Uiteraard zijn er in de afgelopen drie jaar tranen gevloeid, deze bleven echter beperkt. Ze kwamen vooral bij het luisteren van bepaalde liedjes én als kleine zus het over broertje Fer had. En nu is het in één keer BAM en wordt ik overvallen door emoties die er aan alle kanten uit spatten, die niet langer van binnen vast willen zitten. 

Gelukkig was ik niet alleen en nam mijn lief mij liefdevol in zijn armen en wiegde me zachtjes heen en weer. De emoties schoten allerlei kanten op. Het ene moment voelde ik de intense pijn om het gemis van mijn kleine prins én omdat ik hem maar zo kort in mijn armen heb kunnen houden. Het andere moment voelde ik boosheid omdat het leven zo hard en oneerlijk is. En dan is er ook nog de machteloosheid, want ik had het zo graag anders gezien voor mijn zoon, schoon- en kleindochters. 

De tranen die zich eergisteren geheel onverwachts aandienden leken op een fikse regenbui. Ze kwamen diep van binnen en zochten een uitweg. Ergens ben ik wel blij dat ze die uitweg hebben gevonden. Al veels te lang zaten ze opgeslagen in mijn lichaam met alle gevolgen van dien. Zou het rouwen dan nu eindelijk echt begonnen zijn?

Gisteren zou mijn kleine prins 3 jaar zijn geworden.  Het lijkt wel alsof de tijd steeds sneller aan me voorbij vliegt. Wat gelukkig niet voorbij gaat zijn de herinneringen die we samen maakten. Ik zie het moment dat hij met zijn mama en papa thuis kwam nog voor me. Hoe hij in het water van het waterbadje meedeinde, en hoe hij op de bank werd neergezet. Voor grote zus die het spannend en ook een beetje eng vond, legden we een handdoek over de waterbak heen. En dan zo dat een stukje onbedekt bleef zodat ze toch nog een glimp van haar kleine broertje kon opvangen én zelf kon beslissen of ze meer of minder wilde zien. 

Helaas was de tijd die we met Fer hadden erg kort. Veels te snel moesten we hem loslaten en afscheid van hem nemen. Ondanks het verdriet voel ik nog steeds de warme en liefdevolle verbinding die er was. Oppassen op grote en kleine zus, met zijn mama kleertjes en een mandje uitzoeken. Samen luisteren naar muziek voor de afscheidsdienst. Samen met grote zus en haar mama op bed zitten babbelen.

Samen

❤️

heel veel samen

met een vanzelfsprekend doel;

zorgdragen voor steun en een beetje verlichting

met een warme, liefdevolle welkom & afscheidsdienst

Eindelijk is het dan zover. Mijn eigenhandig gemaakte website is in de lucht. Ja echt, hij staat online en jij kan erin rondkijken. Het heeft nog heel wat handen en voeten in aarde gehad. Niet dat het super moeilijk was, echter door teveel creatieve ideeën werd ik bij tijd en wijle heen en weer geslingerd. Dit uitte zich vervolgens in het meermaals doorvoeren van veranderingen, weghalen en opnieuw beginnen.

Met de naam van de website ging het net zo. De in eerste instantie gekozen naam bracht twijfels met zich mee. Zonder het woord atelier vond ik de naam wel leuk maar voor de bezoekers nietszeggend. En toen ik had besloten om er wel atelier voor te zetten, bekroop mij het gevoel en de gedachte ´wat is er nu mooier dan de betekenis van de naam Fer te gebruiken?´ Nou ik kan je verzekeren dat er voor mij geen mooiere naam bestaat. Tenslotte gaat de site niet alleen over mijn creatieve uitspattingen maar óók over mijn kleine prins. Ik ben dan ook ontzettend benieuwd wat je van mijn site vind. Vertel je het me? Dit kan makkelijk via een berichtje onder het kopje ´contact´of op instagram.