Lieve Branco
❤️
het is stil in huis, oorverdovend stil.
Ook al woonde je niet meer thuis, de woensdagmiddagen waren voor jou en mij, voor ons twee gereserveerd.
Samen beeldbellen, samen schaterlachen. Boekjes van Bobbi voorlezen, liedjes zingen. Zeg roodkapje waar ga je heen was naast Hänschen klein jouw favoriet.
En maar lachen omdat ik de laatste twee zinnen van Hänschen klein niet kende en dan la, la, la zong. De week erop hetzelfde liedje. Nog steeds was het la, la, la en zo is het ook altijd gebleven. Net zoals jouw mooie, stralende lach, die er van kleins af aan was.
Ik mis je lieverd. Ik mis onze momenten samen. Ik mis jouw lach, jouw zonnig humeur en de puurheid waarmee je het leven en de mensheid tegemoet trad.
Dikke knoevel 🤗 en 💋 van mam