Lieve Fer
❤️
Vandaag is het 5 jaar geleden dat je op de wereld kwam. Oma herinnert het zich nog als gisteren. Het was avond en oma was naar de massagegroep van Ont-moet-en. Toen ze om 23:00 uur bij de tramhalte stond te wachten, pakte oma zoals gewoonlijk haar telefoon om te kijken of er iemand gebeld had. Want eenmaal binnen bij de groep, blijven alle telefoons in de tassen die buiten handbereik opgeborgen staan.
Oma schrok ... ze had héél veel gemiste oproepen van jouw papa. Ook opa Zee had oma proberen te bereiken en een boodschap ingesproken. Oma belde snel naar opa en hoorde dat jouw mama en papa naar het ziekenhuis waren gegaan omdat de vliezen waren gebroken. Moeder natuur had de bevalling in gang gezet en daardoor hoefde jouw mama geen onmenselijke keuze te maken. Een aantal weken eerder hadden de artsen namelijk verteld dat je een handicap had waarmee je niet oud zou worden. Er was iets goed mis met je hersenen. Hoelang je zou leven en of je levend geboren zou worden wisten ze echter niet.
Oma belde jouw papa en hoorde aan zijn stem dat het mis was. Hij zei "mam, Fer is geboren maar tijdens de bevalling overleden." Tja, daar stond oma dan met haar mond vol tanden, niet wetende wat te zeggen. Jouw papa reageerde met de woorden "mam, je hoeft niets te zeggen. Wij wisten allemaal dat dit kon gebeuren."
Jouw papa vertelde dat jouw hartje tijdens de weeën nog klopte. Toen de persweeën begonnen koos de gynaecoloog ervoor om de registratie van je hartje uit te zetten, omdat het anders voor extra spanning zou zorgen. Jouw mooie lijfje kon de bevalling helaas niet aan, waardoor we veel te snel afscheid van je moesten nemen.
Liefs, oma Zee